… een plaats waar de behoeften van de geest en aandacht voor innerlijke groei voorrang zouden hebben op de bevrediging van begeerten en hartstochten, het zoeken naar zinnelijk genot en amusement.
De Moeder
Al in 1954 had De Moeder een nieuwe manier van leven en zijn uitgewerkt. Ze beschreef een nieuwe samenleving: evenwichtig, rechtvaardig, harmonieus en dynamisch. Op dat moment zag ze dat ‘de aarde nog niet klaar was om zo een ideaal te verwerkelijken', en daarom noemde ze het ‘Een Droom’. Het feit dat Auroville gestaag groeit en haar inwoners ditzelfde ideaal en deze visie in hun hart en geest blijven dragen, geeft hoop. De uitdagingen zijn enorm en gedurfd. Als deze droom je raakt, aarzel dan niet om je bij ons aan te sluiten.
Een Droom
Er zou ergens op aarde een plek moeten zijn die geen enkele staat als zijn
exclusief eigendom zou kunnen opeisen. Een plek waar alle goedwillende
mensen, die oprecht zijn in hun aspiratie, vrij als wereldburgers zouden
kunnen leven, slechts één enkel gezag gehoorzamend, dat van de
allerhoogste waarheid. Een plek van vrede, eendracht en harmonie, waar
alle vechtlust van de mens uitsluitend gebruikt zou worden om de oorzaken
van zijn lijden en ellende te overwinnen, zijn zwakheden en onwetendheid te
boven te komen en over zijn beperkingen en onbekwaamheden te
zegevieren. Een plek waar de behoeften van de geest en aandacht voor
innerlijke groei voorrang zouden hebben boven de bevrediging van
begeerten en hartstochten, het zoeken naar amusement en zinnelijk genot.
Op deze plek zouden kinderen integraal kunnen opgroeien en zich
ontwikkelen zonder het contact met hun ziel te verliezen. Onderwijs zou niet
gegeven worden om voor examens te slagen, diploma’s te halen en banen
te krijgen, maar om bestaande talenten te verrijken en nieuwe te ontplooien.
In deze plaats zouden titels en posities vervangen worden door de
gelegenheid tot dienen en organiseren. Iedereen zou in gelijke mate in zijn
levensonderhoud worden voorzien. In de algemene organisatie zullen
intellectuele, morele en spirituele superioriteit niet tot uiting komen in een
vermeerdering van genoegens en machtsposities, maar in een toename van
plichten en verantwoordelijkheden.
Kunstzinnige schoonheid in al haar uitingsvormen - schilderkunst,
beeldhouwkunst, muziek, literatuur - zou voor allen toegankelijk zijn, en de
kans om deel te hebben aan de vreugde die zij schenken, zou slechts
beperkt worden door ieders capaciteit en niet door sociale of financiële
positie.
Want in deze ideale plaats zou geld niet meer heer en meester zijn.
Individuele waarde zou van groter belang zijn dan materiële rijkdom en
maatschappelijke positie. Werk zou daar geen middel zijn om je dagelijks
brood te verdienen, maar een manier om jezelf uit te drukken, en om je
capaciteiten en mogelijkheden te ontwikkelen, terwijl je tegelijkertijd tot
dienst bent van de gemeenschap als geheel, die van haar kant zou zorgen
voor ieders levensonderhoud en werkgelegenheid.
Kortom, het zou een plaats zijn waar menselijke relaties, die gewoonlijk
vrijwel uitsluitend gebaseerd zijn op competitie en strijd, plaats zouden
maken voor relaties die gekenmerkt worden door wedijver om alles zo goed
mogelijk te doen en om samen te werken, relaties van ware broederschap.
De aarde is zeker nog niet klaar om zo een ideaal te realiseren, want de
mensheid bezit nog niet de noodzakelijke kennis om het te begrijpen en te
accepteren, noch de onmisbare bewustzijnskracht om het uit te voeren.
Daarom noem ik het een droom. Toch is deze droom op weg om realiteit te
worden. Dat is precies wat we op kleine schaal doen, in verhouding tot onze
bescheiden middelen. De prestatie is inderdaad verre van perfect, ze is
progressief. Beetje bij beetje komen we dichter bij ons doel, dat we hopelijk
op een dag aan de wereld kunnen laten zien als een praktische en effectieve
manier om uit de huidige chaos te komen, om op een nieuwe manier
geboren te worden, in een meer waar, meer harmonieus nieuw leven.
De Moeder (1954)
(Translated by Maureen Lassooij)
